دسته:
روانشناسی و روانپزشکی
بازدید:
42بار
فرمت فایل:
pptx
حجم فایل:
231 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل:
35
پاورپوینت اختلال خود
بیمارانگاریدر روانشناسی،این پاورپوینت در مورد اختلال خود بیمارانگاری در روانشناسی در 35 اسلاید زیبا می باشد
قیمت فایل فقط 5,000 تومان
خودبیمارانگاری چیست؟
خودبیمارانگار یا هیپوکندریاک
(hypochondriac)
، در اصطلاح روان شناسی و روان پزشکی به شخصی اطلاق می شود که با وجود برخورداری از سلامت بدنی،
خودرا بیمار می داند و همواره از دردهای خیالی شکایت می کند
.خودبیمارانگاری عبارت است از اختلالی که
درآن فرد اعتقاد زیادی دارد که مبتلا به یک بیماری جدی یا مرگبار است، علی رغم این که معاینات و بررسی های کامل پزشکی، هیچ مشکلی را نشان نمی دهند
.
این تصور خودبیمارانگارانه، زمانی بیماری تلقی می شود که حدود ۶ ماه از آغاز آن بگذرد و با وجود تایید سلامت بدن توسط پزشک، شخص هم چنان بر بیمار بودن
خوداصرار ورزد و در نهایت، ترس از بیمار بودن، شخص را مدام به کلینیک ها و درمانگاه های مختلف جهت آزمایش و تجویز دارو بکشاند که به آن “سندرم بیمار خیالی” نیز می گویند
.
چنین فردی معمولا
درمورد بیماری ها، تشخیص و درمان آن ها اطلاعات زیادی کسب می کند، زیرا به پزشکان زیادی مراجعه می کند و تحت بررسی های زیادی قرار می گیرد
.
درعلم روانپزشکی به شخصی که از سلامت بدنی برخوردار است ولی
خودرا بیمار می انگارد هیپوکندریاک یا خودبیمارانگار گویند. تشخیص این حالت زمانی صورت می گیرد که شخص طی حداقل شش ماه علیرغم اطمینان خاطر از لحاظ پزشکی ، خود را متقاعد نموده که بیمار است و یا می ترسد که بیمار باشد
.
خودبیمار انگاری یا هیپوکندریا
ترس بیمارگون یا اعتقاد به داشتن یک بیماری جدی با وجود اینکه بیمارئی وجود ندارد ـ هرکدام از اعضاء بدن ممکن است درگیر شوند. از همه شایعتر درگیری سیستمهای گوارشی و قلبی عروقی است
.
ـ بیمار اعتقاد دارد که بیماری یا
اختلالکارکرد جسمی وجود دارد
.
ـ معاینه بالینی یا جواب منفی آزمایشها، تنها به مدت کوتاه موجب اطمینانبخشی بیمار میگردد. ولی بعد علایم برمیگردد (
درهذیان جسمی، نمیتوان به بیمار اطمینانخاطر داد
).
ـ
اختلالحداقل شش ماه طول میکشد
.
ـ اعتقاد، شدت هذیانی ندارد
.
هیپوکندریا یعنی نگرانی مفرط درباره سلامتی ، مانند هر تشخیص بالینی دیگر جدی است . برای تشخیص تنها رفع ظن بیماری جسمی کافی نیست بلکه وجود یک اضطراب اغراق آمیز هم باید
درفرد تشخیص داده شود
.
شیوع آن
درزنان و مردان یکسان است و در میان همه گروههای سنی و طبقات اجتماعی ممکن است ظاهر شود .در تمام سنین میتواند اتفاق بیفتد، اوج ابتلاء در مردان در سنین سی سالگی و در زنان در سنین چهلسالگی است
.
هیپوکندریازیس غالباً نوعی پاسخ به حالتهای استرس و یا بیماریهای روحی مانند اضطراب و افسردگی است . هیپوکندریازیس
درشرایط مختلف و بصورتهای کوتاه مدت و بلند مدت مشاهده می شود . بلندمدت بدین معنا که ، برخی افراد از زمان کودکی به آن مبتلا بودنده اند . این افراد از سنین کودکی دچار اضطراب بوده و برای آنها نگرانی از ابتلا به بیماری به عادتی تبدیل شده که مایه استرس است . آنها ندانسته بیماری را دستاویزی برای رهائی از کارهائی که باعث نگرانی شان می شود ، قرار می دهند و زمان و هزینه زیادی را برای دیدن متخصصین پزشکی صرف می کنند
.
در مورد نوع کوتاه مدت ،برای مثال شخصی که یکی از نزدیکان
خودرا در اثر ابتلاء به تومور مغزی از دست داده ، در صورت دچار شدن به سردردهای مزمن ممکن است اینگونه بیندیشد که او هم به این بیماری مبتلاست
.
سبب شناسی
ـ علل ممکن است روانزاد باشد، ولی بیمار ممکن است به شکل مادرزادی به عملکردها و احساسهای بدنی، حساسیت بیش از حد داشته باشد و آستانه تحملش برای درد یا ناراحتی جسمی پائین باشد
.
ـ پرخاشگری نسبت به دیگران از طریق قسمت خاصی از بدن، به سمت
خودبرمیگردد
.
ـ عضو مبتلا ممکن است معنای نمادین مهمی داشته باشد و بنابراین به گونه ای نمادی از بدن به سخن میآید و ابراز ناراحتی میکند
.
علائم بارز
:
علائم فیزیکی همیشه موجودند اما ممکن است عادی باشند ( مانند سردرد ، درد شکم ، سرگیجه ، بی اشتهائی و
…
) که به غلط ، خطرناکتر از آنچه هستند تفسیر می شوند
.
درمان
:
هر چند که احتمال طولانی شدن دوره درمان وجود دارد و تمایل به داشتن نگرانی مفرط از سلامتی ممکن است کاملاً از بین نرود . بهرحال ، بیمار مبتلا به هیپوکندریا می تواند دریابد که دچار اضطراب است و یک بیماری جسمی ندارد و بتدریج از اضطراب
خودبکاهد . این اولین قدم است
.
انواع موقتی هیپوکندریا معمولاً با مشاوره و گاه با مصرف داروهای ضداضطراب قابل درمان است . اما در نوع بلندمدت ، پزشکان از روند درمان آنها رضایت ندارند ، چرا که دائماً فهرستی از علائم را متذکر می شوند که آزمایشات ، عدم وجود بیماری مربوط به آنها را تأیید می کنند و این اشخاص به هیچ وجه به اطرافیان اطمینان کامل از سلامتی
خودرا نمی دهند
.
ـ دارودرمانی
:
درمان داروئی علایم؛ داروهای ضداضطراب و ضدافسردگی برای اضطراب و افسردگی؛ و داروهای سروتونرژیک برای افسردگی و
اختلالوسواس فکری - عملی مفید هستند. مصاحبه با کمک دارو میتواند باعث پالایش
(catharsis)
و بهبودی بالقوه نشانههای بیماری شود، با این وجود، معمولاً این بهبودی، تنها موقتی است
.
قیمت فایل فقط 5,000 تومان
برچسب ها :
اختلال خود بیمارانگاری در روانشناسیhypochondriacخود بیمار انگاریروانشناسیاختلال بدریختی بدن اختلالات روانشناسی
دسته:
کارآفرینی
دسته:
دسته:
دسته:
دسته:
تأثیر شبکههای اجتماعی بر شهرت و زندگی خصوصی سلبریتیها